Lulek Czarny

[Akarris]

Rośliną narkotyczną znaną już w Egipcie 
w epoce faraonów był lulek czarny (Hyoscyamus niger
L.). Z rośliny tej oraz z uzyskiwanego z maku opium 
sporządzano miksturę oszałamiająco-uśmiercającą, 
której podanie stanowiło łatwą metodę usuwania przeciwników. Metoda z zastosowaniem biotoksyn umożliwiała nieujawnianie sprawcy zamachu, który pozostawał najczęściej domniemany. Truciznę uzyskiwano przez wyciskanie soku z części nadziemnych roślin 
lub też na skutek utłuczenia albo utarcia na miazgę
wybranych organów rośliny, które zalewano wodą lub 
winem. Trutkę stanowił uzyskany przesącz [1]. 

Lulek czarny stosowany był także do zatruwania strzał. W średniowieczu stosowano go jako środek 
odurzający, ułatwiający wprowadzanie jasnowidzów 
w trans [2]. Lulek czarny używany był również do za

truwania wody na obszarach zdobytych przez nieprzyjaciela. W XV w. odwary z lulka stosowano do znieczulania podczas operacji [3].
Rośliny zawierające alkaloidy tropanowe, do których należy bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium L.), wywołują halucynacje, padaczkę, konwulsje, trudności z oddychaniem, śpiączkę i śmierć. W poszukiwaniu doznań narkotycznych nastolatki robią z liści 

datury wywar, który wywołuje trwające przez kilka dni 
halucynacje, niszczy komórki mózgu i prowadzi do 
śmierci [1].

 

Hyoscyamus niger L. – lulek czarny

 

 

Rodzina: Solanaceae – psiankowate

Gatunek w stanie naturalnym występuje 
w Europie, Azji Środkowej, Himalajach i Afryce. 
W polskiej florze występuje jako archeofit – gatunek 
obcego pochodzenia. Jest pospolitym chwastem [20]. 
Porasta rumowiska i skraje dróg. Pędy są wysokie na 
0,4–0,6 m. Jest to roślina jednoroczna, czasem dwuletnia. Liście są matowe, zielone, lekko klapowane, 
na końcu zaostrzone lub tępe. Kwiaty są brudnożółte 
z fioletowymi żyłkami (ryc. 11). Zrośnięty w rurkę

kielich obejmuje zalążnię, a potem owoc, którym jest 
kolczasta torebka [2]. 
Cała roślina jest silnie trująca, szczególnie zaś
korzenie i nasiona. Po przyjęciu doustnym występuje 
pobudzenie, od wesołości po napady szału. Dochodzi 
do zaburzenia świadomości, silnego zaczerwienienia 
skóry, uczucia suchości w ustach, mdłości i wymiotów. Kolejnymi objawami są silne pragnienie, rozszerzenie źrenic i paraliż układu oddechowego, w wyniku 
którego następuje śmierć [2, 3, 13]. Nasiona lulka są
podobne do maku i dlatego często powodują zatrucia 
u dzieci [7].

 

Źródło: "Rośliny dziko rosnące o właściwościach toksycznych" - praca poglądowa Dr Beata Żuraw, mgr Weronika Haratym, prof. dr hab. Maria Tietze, prof. dr hab. Elżbieta Weryszko-Chmielewska