Karty Sulamith Wülfing

[Gość Ophelia2040]

Ostatnio trafiłam w sklepie stacjonarnym na talie autorstwa Sulamith Wülfing: anielską wyrocznię "Angel Oracle" oraz "Lovers Oracle". Zapamiętałam nazwisko ilustratorki i okazało się, że karty są stworzone na zasadzie wklejenia obrazów niezwykle uzdolnionej malarki urodzonej na początku XX wieku. Na angielskiej Wikipedii znalazłam jej biografię, która uświadomiła mi, że jak najbardziej jej twórczość mogła się do tego nadawać - Wülfing doświadczała od dziecka wizji, które potem malowała. Przetłumaczyłam tekst, ponieważ w polskim interenecie nie znalazłam szerszego omówienia jej sztuki (jeśli coś wyszło koślawo, to proszę o uwagi, mój angielski momentami jest przeciętny i wspieram się słownikami) i wklejam trochę jej obrazów, a także zdjęcia samych kart.

 

Sulamith Wülfing (ur. 11 stycznia 1901 zm. 1989) – niemiecka artystka i ilustratorka. Autor Michael Folz wyjaśnia, że sztuka Wülfing była „realistycznym "odbiciem świata, w którym żyła: przez cale życie widziała anioły oraz elfie istoty ze swoich obrazów"

 

Biografia

Urodziła się w Elberfeld, prowincji Rhine 11 stycznia 1901, jako córka teozofa Karla i Hedwig Wülfing. Miała siostrę Hede, urodzoną w 1906, a zmarłą w 1968. Przez pierwsze pięć lat żyła z rodzicami w całkowitym odosobnieniu. Jako dziecko Sulamith miewała wizje aniołów, wróżek, gnomów i duchów przyrody. Zaczęła je malować po raz pierwszy mając cztery lata. Doświadczała tych wizji przez całe swoje życie i miały one ogromny wpływ na jej malarstwo.

Sulamith Wülfing ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Wuppertalu w 1921, a w 1932 poślubiła Otto Shulza, profesora z uczelni. Razem utworzyli wydawnictwo Sulamith Wülfing Verlag. Podczas II wojny światowej przemysłowa dzielnica Wupperalu stała się celem ataków bombowych, które zniszczyły dom Wülfing, a wraz z nim mnóstwo jej obrazów.

Jej rodzina została rozdzielona podczas wojny, kiedy to Sumamith otrzymała nieprawdziwy raport informujący o śmierci jej męża na wojennym terenie Rosji. Wyjechała do Francji wraz ze swoim jedynym dzieckiem; z czasem jednak udało jej się ponownie spotkać z mężem. Pod nazistowskich reżimem często palono jej książki. Powiedziano jej, że od tej pory ma malować zgodnie z zasadami panującymi w tamtych czasach, gdzie pojawiały się olbrzymie sceny przedstawiające przywódców państwa.

Wülfing uznała religijnego nauczyciela Jiddu Krishnamurti za swojego duchowego przewodnika i strażnika. Wierzyła, że jego wpływ pomaga jej w tych trudnych czasach. Wülfing zmarła w 189 w wieku 88 lat.

 

 

Sztuka

Nastrój panujący w dziełach Wülfing opisuje się jako spokojny, pełen zadumy i melancholijny. Temat często bywa zagadkowy, zawierający elementy, których znaczenie dla obserwatora są zagadką - dokładnie tak, jak było to zamierzone przez autorkę. Jak sama stwierdziła "Dla ludzi, którzy potrafią się zestroić z moimi kompozycjami, moja sztuka może być lustrem dla ich własnych doświadczeń. To dlatego, że pozostawiam obserwatorowi możliwość własnego wyjaśnienia tych rysunków. Nie on pochwycony przez moje interpretacje na temat tego, o czym każdy obraz jest".

Charakterystyczne obrazy Wülfing ukazują smukłe, jasnowłose dziewczęta o urodzie wróżek oraz mężczyzn. Posiadają wielkie oczy i smutne, zadumane twarze. Noszą szaty o wyszukanych zdobieniach, czasami także welony, szale, wieńce i korony pełne klejnotów. Te panny są osadzone w otoczeniu lasów o zmierzchu i łąkach oświetlonych światłem księżyca, albo w niby zamkowych komnatach z gotyckimi detalami (kamienne łuki, witrażowe okna, rzeźbione krzesła podobne tronom). Niektóre z wzorów na ubraniach i meblach przypominają nordyckie i celtyckie węzły.

Kolce i ciernie, ćmy i motyle, pióra, liście i delikatnie zarysowane kwiaty dodają organicznego bogactwa, tekstury i złożoności obrazom. Wiele z malowideł posiada "baśniową" atmosferę, ze swoimi szczerzącymi się krasnalami i gnomami, rycerzach w zbroi, smokami i tym podobnych. Niektóre skupiają się na świętach, zwykle Bożym Narodzeniu lub Wielkanocy. Kilka wydaje się przedstawiać Zwiastowanie. Seria czarno-biała portretuje stacje Drogi Krzyżowej. W co bardziej spirytualnych obrazach, jaśniejące, skrzydlate istoty pojawiają się niosąc pociechę lub poradę dla strudzonych ludzi. Kilka obrazów dotyka tematu ciąży i matczyności, podczas gdy inne powtarzają doświadczenie samotności i separacji, a niektóre znowuż to wskazują na miłość i spełnienie.

 

 

Wülfing powiedziała tak o swojej pracy: „Moje rysunki są wizualną reprezentacją moich najgłębszych uczuć - przyjemności, strachu, smutku, radości, dobrego humoru. Nie chodzi mi o tworzenie ilustracji, które pasowałyby do dziecięcych rymowanek. Pomysły przychodzą do mnie z bardzo wielu źródeł, i to w takiej harmonii z moimi osobistymi doświadczeniami, że potrafię je zamienić w te baśniowe kompozycje. Moje Anioły są moimi pocieszycielami, przewodnikami, kompanami i strażnikami. A skrzaty często pokazują mi drobne ironie i inne rzeczy, które sprawiają, że się uśmiecham nawet w najbardziej niesamowitych chwilach życia.”

Chociaż była znana najbardziej ze swojego malarstwa i ilustracji, pracowała także w technice kolażu i tworzyła gobeliny.

 

Publikacje

Część z książek autorstwa Wülfing została opublikowana przez Bluestar Communications. To wydawnictwo było częścią ruchu New Age, który był impulsem dla "duchowości terapeutycznej" w latach 70'.

Za życia artystki ponad 200 jej prac zostało wydanych w formie pocztówek przez Sulamith Wülfing Verlag. Wielkoformatowa książka z czterdziestoma, kolorowymi rycinami, "The Fantastic Art of Sulamith Wülfing" została zedytowana przez Davida Larkina. Książka, po raz pierwszy opublikowana w 1977, jest dzisiaj ponownie wydawana. W latach 80' wydano serię limitowanych edycji pamiątkowych rycin przedstawiających obrazy Wülfing . Wülfing stworzyła także serię ilustracji do "Małej syrenki" Hansa Christiana Andersena.

Wczesne przykłady kolekcji jej ilustracji uwzględniają Der Mond ist aufgegangen (The Moon Has Come Up) (1933); Christian Morgenstern (1934); Die Truhe (The Chest) (1935); Der Leuchter (The Shining) (1936); Die Schwelle (The Threshold) (1937); and Die Kleine Seejungfrau (The Little Mermaid, pol. Mała Syrenka) (1953).

Książka Larkina, ryciny i pocztówki są dzisiaj obiektami kolekcjonerskimi, tak samo jak oryginalne publikacje. Pomimo to, pewne przedmioty zawierające jej dzieła wciąż są drukowane: bloczki karteczek do notowania, karty wróżebne, notatniki, kalendarz roczny zwany Angel Spirits, i parę ilustrowanych książek zawierających Nature Spirits i Małą Syrenkę. Książka "Angel Oracle" i "Maidens & Love (May, $9.95) została wydana przez Bluestar Communications.

 

 

Wpływ na innych artystów

Wokalistka i autorka tekstów piosenek, Stevie Nicks, wymienia sztukę Sulamith Wülfing jako inspirację dla wielu swoich piosenek tak samo jak dla okładki albumu "The Wild Heart" z 1983 roku. Obrazy Sulatmih Wülfing były wyświetlane na koncertowym telebimie podczas trasy koncertowej "Gold Dust" w 2005 w roku.

W 1973 roku Pete Sinfield, były autor tekstów w zespole grającym progresywnego rocka, King Crimson, użył obrazy pt. "Big Friend" jako okładkę dla swojego solowego albumu "Still". Ilustracja odzwierciedla jego zainteresowanie byciem pomiędzy delikatnością a siłą, przejrzystością a iluzją.

Artystka i lalkarka Marina Bychkova wymienia Sulamith Wülfing jako główną inspirację swoich prac. Inna artystka, której prace są związane z Wülfing to Feeroozeh Golmohammadi.

 

Źródło: Wikipedia

[Gość Ophelia2040]

A tutaj wspomniane dwie talie. Oprócz nich jest też kilka innych np. Fairy Oracle, o której można poczytać TU.

 

"The Lovers Oracle"

 

 

Recenzja Lovers Oracle na Youtube:

 

 

 

Angels Oracle

 

 

Recenzja Angels Oracle na Youtube: