Ismena Napisano Wrzesień 3, 2017 Share Napisano Wrzesień 3, 2017 Czy dzieci rodzą się ze zdolnością widzenia duchów? Z całą pewnością tak. Noworodek przychodzi na świat jako czysta karta. Nie jest ukształtowany przez nasze poglądy i ograniczenia. Jego podświadomość nie odrzuca tego, co rozum uzna za niemożliwe. Dorosły, kiedy zobaczy "ducha" ocenia ten obraz jako przewidzenie. Po prostu wie, że duchy nie istnieją i nawet jeśli w nie wierzy, to podświadomość chroni go przed tym, czego nie rozumie czy co mogłoby go przerazić. U dzieci wygląda to nieco inaczej. Nie mają one narzuconego kulturowo wzorca strachu. Nie wiedzą, że widzenie ducha jest czymś niezwykłym, przerażającym, i że nie należy do tego świata. Przyjmują go jako coś naturalnego, równie realnego, jak mama, tata czy dziadkowie. Strach przed nadprzyrodzonym wpajamy maluchom w procesie wychowawczym. Dla dziecka wszystko jest nowe i warte poznania. Dopiero później zaczyna myśleć racjonalnie. Nasz mózg uczy się filtrować informacje, dzielić je na te do przyjęcia, a odrzucać te, które uznamy za niewyobrażalne i których nie rozumiemy. Uczymy się widzieć to, co oczekujemy zobaczyć. Przykładem tego zjawiska jest fakt widzenia kontekstowego - nie rozpoznajemy osób, rzeczy czy zjawisk, jeśli wyjęte są one ze znanego nam kontekstu. Proces socjalizacji narzuca nam ograniczenia cywilizacyjne. W ten sposób większość dorosłych traci zdolność kontaktu ze światem niefizycznym. Dzieci postrzegają świat szerzej i bez "dorosłych" ograniczeń. Nieco inaczej zjawisko to tłumaczy teoria o wędrówce dusz. Według niej w momencie narodzin dusza wstępuje w dziecko. Dusza ta ma swoje doświadczenia z poprzednich wcieleń i z okresów zawieszenia między nimi. W momencie wstąpienia w ciało ma ona jeszcze kontakt ze światem duchowym. Widzi więcej, pamięta poprzednie wcielenia. Żyje między wymiarami, widzi, czuje i wchodzi w interakcje z różnymi energiami. Dzieci mają otwarte czakry i swobodny dostęp do innych wymiarów. Widzą aurę i po niej wyczuwają intencje zbliżającej się do nich osoby. Dopiero w miarę upływu czasu czakry zamykają się, a pamięć zanika. Wraz z postępującą amnezją duchową tracimy też dostęp do świata duchowego. Proces zapominania zaczyna się zaraz po narodzinach i trwa do 3-5 roku życia. Teorie biologiczne głoszą, że mózg dziecka pracuje na innej częstotliwości niż mózg osoby dorosłej. Fale mózgowe dziecka są zbliżone do częstotliwości u osoby dorosłej, która śpi, jest w głębokiej medytacji lub przy uszkodzeniu mózgu. To sprawia, że dzieci widzą więcej. Trudno jednak ocenić, czy widzą duchy czy też mają halucynacje. Dodatkowo u dziecka obie półkule mózgu wykazują się taką samą aktywnością. Procesy wychowawcze wpływają na rozwój lewej półkuli. Racjonalność wygrywa z wrażliwością. źródło: strefatajemnic.onet.pl Cytuj Link do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
szirina Napisano Styczeń 24, 2019 Share Napisano Styczeń 24, 2019 córka mojej siostry często uśmiecha się do ściany i mówi "baba .... baba " określa baba inaczej babcie ale obie babcie żyją ciekawa jestem co ona tam widzi ma 2 latka Cytuj Link do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Polecane posty
Dołącz do rozmowy
Możesz zacząć pisać teraz i zarejestrować się później. Jeśli posiadasz konto, zaloguj się.