Tablica liderów

Nie bój się dużego kroku. Nie pokonasz przepaści dwoma małymi. - David Loyd George

Dobre decyzje są wynikiem doświadczenia, a doświadczenie zdobywa się poprzez podejmowanie błędnych decyzji. - Mark Tawin

Mistiko przypomniała mi sytuację, którą opowiadał mąż, jak chodził do szkoły, zatem często było tak iż połowa klasy nie była przygotowana albo nie miała prac domowych, wytłumaczeniem było, że wyłączyli światło, w tamtych czasach to dość częsta niespodzianka, zwłaszcza w małych miasteczkach. Pani nauczycielka któregoś dnia już nie wytrzymała i mówi "za moich czasów to aby się przygotować się i czegoś nauczyć, to chodziłam od latarni do latarni jak nie było światła" cała klasa w śmiech. A drugi przypadek na lekcji jęz. angielskiego, jak to chłopaki wygłupiali się, a jeszcze nie za specjalnie przykładali się do wymowy, zatem jeden kumpel mówi przyciszonym głosem do drugiego "who you", na to ten drugi wstaje i krzyczy "proszę pani, a on mnie wyzywa"

As buław - nie

rycerz mieczy, król mieczy - zastanawiam się nad jakimś poradnikiem

7 mieczy - byliście jakąś sprawę załatwić, coś wyjaśnić

Pani - ekspedientka w sklepie

Bocian - wydaje mi się, że ćwiczysz lub biegasz

life hasn’t been very kind to me lately, (Well) But I suppose it’s a push from moving on (Oh yeah) In time the sun’s gonna shine on me nicely (On me yeah ) Somethin' tells me ’cause things are coming And I ain’t gonna not believe

cos w zestawie.np jakies filiżanki do kawy z dobrą kawusią

Fajną bluzeczkę lub sweterek

Ja z kolegą robiliśmy innym tzw. volty. Ktoś siedział przed Tobą, nieważne gruby czy chudy, ustawiało się dłonie z wysuniętymi palcami wskazującymi na wysokości jego żeber i nagłym ruchem powodowało się "spięcie". Delikwent skupiony na pisaniu, pochylony nad ławką był idealnym celem i od razu dostawał większy impuls do działania sam oczywiście też wiele razem dostałem takie volty, czego skutkiem wtedy był ból żeber a skutkiem późniejszym brak łaskotek w górnej parti ciała tacy z nas "elektrycy".

W związku z powyższym przypomniała mi się taka anegdota z czasów gimnazjum: Nauczycielka wzywa kolegę do mapy Polski wskazuje województwo i każe przeczytać jaką ma ono nazwę. Kolega niepewnie przeczytał: "świętokradzkie".

Nic nie wiadomo co Tobie w pięknej duszy gra Jak dowalilasz to z grubej ruryMoże miałaś zamiar kupić komuś akcesoria erotyczne np.wibrator,kajdanki

W momencie śmierci dusza opuszcza ciało, w którym przebywała. Jeżeli jest starsza i ma doświadczenie z wielu poprzednich wcieleń, orientuje się natychmiast, że zyskała wolność i powraca do domu. Jednak większość dusz, z którymi miałem do czynienia, spotykała się z przewodnikami tuż poza ziemskim planem astralnym. Młoda dusza, czyli inaczej dziecko, które wcześnie zmarło, może być nieco zdezorientowana, dopóki nie pojawi się ktoś, kto się nią zajmie. Są dusze, które przez pewien czas pragną pozostać na miejscu swojej śmierci. Większość woli odejść natychmiast.W świecie dusz czas nie ma znaczenia. Istoty bezcielesne, które wolą pocieszyć rozpaczających bliskich lub też z jakichś innych powodów pragną pozostać jeszcze przez chwilę w pobliżu miejsca swojej śmierci, nie mają poczucia utraty czasu. Staje się to po prostu przeciwieństwem czasu linearnego. Oddalając się od Ziemi, dusze postrzegają wokół siebie coraz jaśniejsze światło. Niektóre mogą na mgnienie oka ujrzeć szarawą ciemność i odczuć przemieszczanie się przez tunel lub przekraczanie bramy. Różnica między tymi dwoma zjawiskami zależy od tempa poruszania się duszy, co z kolei ma związek z jej doświadczeniem. Dusza może odnosić wrażenie, iż przewodnik ciągnie ją łagodnie lub mocno, zależnie od jej dojrzałości i zdolności do nagłej przemiany. Na wczesnych etapach odchodzenia wszystkie dusze napotykają wokół siebie jakby „obłoki waty", lecz wkrótce wszystko się przejaśnia i dusze mogą widzieć na wielkie odległości. W tym właśnie momencie przeciętna dusza dostrzega zbliżanie się przypominającej ducha formy energii. Postacią tą może być kochająca nas bratnia dusza (jedna bądź kilka), lecz częściej jest to nasz przewodnik. W sytuacji, kiedy spotyka nas małżonek lub przyjaciel, który odszedł przed nami, nasz przewodnik także znajduje się w pobliżu, by nadzorować proces przejścia. Kiedy dusze „przeorientują się" z powrotem na miejsce, które nazywają domem, ich ziemskość ulega zmianie. Nie są już dłużej ludzkie w tym znaczeniu, w jakim myślimy o istotach ludzkich z ich szczególną emocjonalną i fizyczną naturą czy temperamentem. Na przykład nie rozpaczają nad swoją niedawną śmiercią fizyczną w taki sposób, jak pozostawieni przez nie bliscy. To nasze dusze czynią nas ludzkimi na Ziemi, lecz bez naszych ciał przestajemy zaliczać się do gatunku homo sapiens. Dusza posiada majestat wymykający się wszelkim opisom. Skłonny jestem uważać duszę za obdarzoną inteligencją energię w postaci światła. Tuż po śmierci dusze nagle ulegają przemianie, bowiem nie znajdują się już dłużej w klatce tymczasowego ciała wyposażonego w mózg i centralny układ nerwowy. Niektórym duszom przystosowanie się do nowej sytuacji zajmuje więcej czasu niż innym. Źródło: fragment z książki "Przeznaczenie dusz" Michael Newton

Czy przewróciłam się dziś na ulicy?