Tablica liderów

Sny – brama do samopoznania Snami ludzie interesują się od zawsze. I tak jak dawniej były one przedmiotem dociekań mędrców i filozofów, tak i teraz badaniami nad nimi zajmują się różni naukowcy. Na przestrzeni wieków napisano wiele dzieł na ich temat; powstało również wiele senników, w których znaczenie symboliczne snów różni się znacząco. Jednak najlepszymi interpretatorami własnych snów jesteśmy my sami, gdyż obrazy senne są symbolami naszej duszy, naszego umysłu. Nasze sny mają jedną wspólną właściwość – nie istnieją w nich prawa logiki, które rządzą naszym myśleniem na jawie. Czas i przestrzeń, które ograniczają nas w życiu codziennym, w snach nie mają żadnej władzy. Czasem śnimy o wydarzeniach i osobach, o których dawno nie myśleliśmy i pewnie na jawie nawet nie pamiętalibyśmy o nich, a w snach niespodziewanie pojawiają się jak coś realnego. Sen, którego nie objaśniamy jest jak list, którego nie czytamy. Talmud Słownik Języka Polskiego definiuje sen, jako "stan fizjologiczny umożliwiający regenerację sił organizmu" oraz "to, co się komuś śni". Kiedy śnimy, jesteśmy bezradni, ale za to bardziej wolni niż na jawie. Wolni od konieczności działania… nie interesuje nas świat zewnętrzny – zajmujemy się obserwowaniem naszego świata wewnętrznego. Zdaniem Ericha Fromma "Sen odznacza się doświadczaniem samego siebie". Fromm uważał, że sny są zarówno znaczące jak i doniosłe, dlatego że zawierają przesłanie, które możemy zrozumieć tylko wtedy, gdy znamy klucz do jego tłumaczenia. Sądził, że nie śnimy o niczym, co nie jest ważne, co nie odzwierciedlałoby naszego życia wewnętrznego. Zygmunt Freud uważał sen za „okno do podświadomości”. Upatrywał się w nim ujścia dla wszelkich nieświadomych treści naszej psychiki – pragnień, popędów, obaw. Był przekonany, że treść snów jest przekazywana za pomocą języka symboli i właśnie podczas śnienia dochodzi do ujawnienia się wewnętrznych konfliktów, kształtowanych przez doświadczenia wczesnego dzieciństwa. Stłumione wówczas wszelkie pragnienia są nieustannie odtwarzane w marzeniach sennych przez resztę życia. Dzielił sen na dwie warstwy – treść jawną i ukrytą. Jawna zawiera obrazy, jakie widzimy podczas snu, czasami nonsensowne i pozornie nie pasujące do siebie. Warstwa ukryta obejmuje wszelkie uczucia i pragnienia, które zostały wyparte ze względu na ich emocjonalny trud oraz niezgodność z powszechnie panującą moralnością. Freud wierzył, że sny mają zbawienną moc dzięki możliwości uwalniania się od wszelkich napięć. Sam poddawał je szczegółowej analizie podczas swojej pracy terapeutycznej. Chociaż koncepcja nieświadomości (zakładająca, że zapomniane doświadczenia i uczucia żyją w naszych umysłach, pomimo że nie jesteśmy świadomi ich istnienia w naszym świadomym życiu) już od XVIII wieku była tematem dyskusji w Europie, dopiero Freud jako pierwszy opracował teorię opisującą rolę nieświadomości w życiu jednostki. Według Freuda sny mają wiele poziomów. Poziom snu jawny lub inaczej manifestowany przedstawia to, co zostało zapamiętane. Na poziomie ukrytym przedmioty oraz działania pojawiające się we śnie symbolizują uczucia i myśli, które zostały zapomniane (lub „wyparte” jak określał to Freud), bardzo często ze względu na ich emocjonalnie przykre treści. Freud określił świadomą część umysłu mianem „ego”, a nieświadomą część umysłu nazwał „id”. Sny wyrażają wyparte myśli w id, podczas gdy spełniające funkcję kontrolną ego śpi. Jak pisał Freud: „Wszystkie sny są w pewnym sensie snami pomocniczymi: pomagają przedłużyć sen, nie prowadząc do przebudzenia. Sny są strażnikami snu, a nie jego naruszycielami”. Sny chronią osobę śniącą przed bolesnymi skutkami ponownego doświadczania tych emocji i myśli. Zdaniem Junga na projekcję marzeń sennych wpływ mają pradawne kultury, przekazy dawnych religii oraz doświadczenia drzemiące w podświadomości – coś, co można nazwać nieświadomą pamięcią. Uważał on, że "sny są objawieniem nieświadomej mądrości transcendentalnej wobec jednostki". Freud i Jung wnieśli wielkie zasługi w badania nad marzeniami sennymi i stworzyli solidną podstawę do tłumaczenia snów. Badania te dowodzą, że podczas snu podświadomość wysyła sygnały, które właściwie rozszyfrowane mogą wyjaśnić, gdzie tkwi źródło problemu i w jaki sposób można go rozwiązać. FAZY SNÓW Na cztery fazy składają się dwa rodzaje snu. Pierwsze trzy z nich to sen wolnofalowy (NREM), a ostatnią jest faza REM (ang. „rapid eye movement” – szybkie ruchy gałek ocznych), nazywana też snem z marzeniami sennymi, charakteryzująca się szybkim poruszaniem się gałek ocznych pod powiekami. Faza pierwsza: Zasypianie - Zasypianie jest dość szybką fazą, występującą przed zapadnięciem w sen. Oczy poruszają się pod powiekami, a aktywność mięśni spowalnia. Podczas tego etapu łatwo można się obudzić i, w przeciwieństwie do późniejszych faz, po takim przebudzeniu szybko wrócimy do pełnej sprawności. Faza druga: Sen płytki - Sen płytki jest dłuższą fazą, podczas której ustaje ruch oczu, zwalnia serce i spada temperatura ciała. Jest to pierwsza faza snu właściwego, podczas której ciało przygotowuje się do przejścia w sen głęboki. Faza trzecia: Sen głęboki - Trzecia faza, czyli sen głęboki, składa się z dwóch „minifaz”. Obie są znane pod naukową nazwą fazy delta, jednak druga z nich jest głębsza, a obudzenie się jest podczas niej najtrudniejsze. W śnie głębokim przepływ krwi jest skierowany od mózgu do mięśni, aby pomóc w regeneracji i odzyskiwaniu energii. Obudzenie się podczas tego etapu spowoduje, że prawdopodobnie będziemy przez jakiś czas zdezorientowani, ponieważ nasze fale mózgowe działają bardzo powoli. Faza czwarta: REM - Ostatnim etapem jest faza REM, podczas której występuje najwyższa aktywność mózgu i największe prawdopodobieństwo marzeń sennych. Faza ta jest też czasem nazywana snem paradoksalnym, ponieważ, pomimo większej aktywności mózgu i innych układów ciała, mięśnie stają się bardziej rozluźnione i jest się zupełnie nieruchomym. Cykle snu - Cztery fazy snu przebiegają w ciągłych cyklach przez całą noc, w związku z czym faza czwarta – REM – zostanie osiągnięta po około 90 minutach od zaśnięcia. Cały 90-minutowy cykl powtarza się od czterech do sześciu razy w ciągu nocy. Z fizjologicznego punktu widzenia sen składa się z dwóch faz – REM oraz nREM. Faza nREM charakteryzuje się synchronizacją w zapisie EEG oraz głęboką utratą przytomności. Faza REM charakteryzuje się naprzemiennym zwiotczeniem mięśni i skurczami mięśni, wzrostami i spadkami ciśnienia krwi, zmianami częstości pracy serca, nieregularnym oddechem. To głównie tu dochodzi do tworzenia się marzeń sennych, które rozumiane są „jako szczególna aktywność psychiczna, która pojawia się w czasie snu w formie wyobrażeń wzrokowych i emocji, układających się w pewne sceny i przeżycia” (Prusiński, 2007). Częściej pamiętamy sny, jeśli zostaniemy wybudzeni w fazie REM niż w fazie nREM, co może tłumaczyć, dlaczego część z nas nie pamięta swoich snów po przebudzeniu. Badania pokazują, że przeważnie śnimy na temat tego, co zdarzyło się w ubiegłym tygodniu, a tematyka snów – choć niejednokrotnie wydaje się wyjątkowa – powtarza się u badanych osób. Według teorii neuropsychologicznych głównymi zadaniami marzeń sennych są: redukcja napięć psychicznych, rozwiązywanie wszelakich problemów, wzrost kreatywnego myślenia oraz pomoc w porządkowaniu nagromadzonych informacji. źródło: http://polki.pl/sennik-i-horoskop/sny,jakie-sa-teorie-psychologiczne-na-temat-snu,10319436,artykul.html http://przebudzenie.net/63-sny-brama-do-samopoznania.html http://www.idealnymaterac.pl/artykuly/id/217/Co-Mowia-Teorie-Psychologiczne-Na-Temat-Snu http://myperfectfit.tempur.com/pl/2016/05/13/cztery-fazy-snu/